Tien Woorden Tien Woorden

Het meest linkse raam in het liturgisch centrum is geïnspireerd op de tien geboden, of liever: de tien Woorden, omdat de Bijbel ze zelf zo noemt.
Het zijn uitnodigende woorden.

In dit raam geen klassieke verbeelding met twee stenen tafelen. Wel zien we een soort tweedeling:

  • vijf druppels van boven,
  • vijf vingers aan de hand.
De druppels verwijzen meer naar de relatie met God - mens,
de vingers naar de relaties van mensen onderling.

Zo dalen vijf lichtende, inspirerende woorden zegenrijk neer uit de hemel.
En de hand met vijf vingers, groen ais de aarde, weet wat hem te doen staat.
Zo verbeeldt dit raam hoe goed het is om te leven in verbondenheid met God en elkaar, en om onbaatzuchtig te ontvangen en te geven.
Precies wat de tien Woorden ons leren.
 
De Schepping De Schepping

De twee middelste ramen in het liturgisch centrum staan in het teken van de schepping. De afbeeldingen zijn meer figuratief dan de buitenste twee, die ramen tonen meer symboliek en abstractie. In deze "scheppingsramen" zien we in meerdere tinten groen een bijna Betuws landschap, met bloeiende bloemen en vers fruit. Ook een vijver, een wiel achter de dijk, met daarin mooie visjes, ontbreekt niet. Dat alles onder een heldere hemel, met een geelrode zon en een maan - hoe passend, want ze verspreid zelf  geen licht - van doorzichtig glas.

In het midden herinnert de boom, stevig geworteld in de aarde, ons aan de rechtvaardige mens uit Psalm 1. Vooral in deze ramen zie je hoe de kleuren kunnen veranderen bij wisselende licht­ inval.

SCHEPPING - luidde de opdracht aan de kunste­nares. Maar het kan hier net zo goed, zeker in het licht van de Paaskaars, om herschepping gaan. Het koninkrijk - de nieuwe aarde waar we naar uitzien - met Jezus onze levende Heer.
 
De Toekomst De Toekomst

In het meest rechtse raam kun je het levenspad van de mens herkennen, meer een kronkelpad dan een rechte weg richting toekomst.
De kleur rood weerspiegelt iets van de moeite die geen mens bespaard blijft. Maar ook is het de kleur van de liefde, die dit pad begaan­baar maakt, en vaak zo rijk en mooi. Daarbij biedt het "lichtende geel een hoopvol perspectief. "
Op het einde krijgt dit pad de trekken van een mensachtige
gestalte, reikend naar het oneindige.
Een tweede menselijke figuur is aan de achterkant van dit raam te zien, wanneer je vanuit de hal de kerkzaal binnenkomt.

Dat je ook heel anders naar dit raam kunt kijken, bleek al
uit deze opmerking van een gemeentelid: "ik zie er iets in
van een openscheurende hemel. Een visioen als dat
van Jesaja of dat uit Openbaringen."